Aan het ongelukje van vanmiddag kan de aannemer natuurlijk niks doen. Maar hij snapte wel, dat zo doorgaan niet gaat werken. Ook het aanpakken van klussen, die zonder problemen parallel aan de constructie van het dak kunnen lopen, kon op z'n begrip rekenen. Nu afwachten wat al dat inzicht concreet gaat opleveren. Dat ze morgen ook werken en misschien wel met een tweede ploeg is leuk maar zet niet de gewenste hoeveelheid zoden aan de dijk.
Als hier alles door het inmiddels ook nog gemankeerde trio gedaan moet worden, dwz het een na het ander en niets tegelijkertijd, dan zijn we in november nog steeds bezig. Alleen het idee al vliegt me naar mijn strot. De meest ervaren kracht mag zich tegen het dak aan blijven bemoeien. Een rechterhand zonder bijna afgezaagde vingerkootjes lijkt me wel handig, wel graag van hetzelfde kaliber qua meedenken en aanpakken. De rest (vloeren, muren, bestrating) kan zonder problemen door anderen worden gedaan, dat zit de dakwerkers niet in de weg.
Vanavond zelf weer een tijd bezig geweest met zooi opruimen. Snap niet dat de mensen dat niet zelf doen. Werken in zo'n rommel kan ik me maar moeilijk voorstellen. Nou ja, werken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten