Ik bak taarten, ga uit eten/lunchen of vermaak me uren in de keuken, rij in een auto ipv met een paardenkar, zit in een huis dat ook zonder onderhoud zeker 50 jaar meegaat, weck diverse soorten paddenstoelen en ook appelmoes, doe fluitend de afwas, zit wat te klooien met computerspelletjes, zie een schuur (erg) langzaam maar zeker tijdbestendig worden, leef met een onverbiddelijke levensgenietster (gelukkig niet genderneutraal), ben omgeven door een vijftal hardcore fans op vier poten (en nog twee knakworsten) en besteed desondanks mijn tijd aan het worstelen met wat niet is, zoals ik het zou willen hebben. Een perfectionist??
Ik erger me aan de slakkengang van de bouwvakkers, zou willen dat de keuken zich zelf schoon kon houden, weet inmiddels niet meer wat ik van de Peugeot en dito garage moet denken, mis Flokkie, ben al tijden uitgekeken op de lokale menukaarten, ben de regen zat, zou eindelijk eens alle slepende ballast afgehandeld willen zien, 25 willen zijn met de kennis, kunde en mogelijkheden van dit moment, zou sowieso wel een toverstokje willen hebben of een bilaterale overeenkomst met een kudde kabouters. Waarom dit niet 'ff' afhandelden en ten volle van de andere kant van de medaille genieten? Welke '-ist' past hier het beste bij?
Tja, en nu die middenweg, dat compromis .... Wat een hekel heb ik toch aan dat woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten