Ook uit het derde nest van Lady blijft er een hangen. Het zat er in. Gelukkig komen er geen nieuwe nesten meer. De overleefster is zo ingehond, dat je het haar bijna niet meer aan kunt doen om naar een ander huis te moeten verkassen. Lulkoek natuurlijk. Behalve heerlijk de plek eigen gemaakt, heeft ze ook werk gemaakt van een plekje in mijn hart. Om het eens kantje boord te formuleren. Het is niet de hond, die beslist, maar wel verleidt. En dat is haar gelukt.
Doorzettertje, daar hou ik van. Bovendien zijn we zo intensief met elkaar bezig geweest, dat ze heel erg gericht is op mij en -voor zo lang het duurt- luistert als de beste. De naam? We noemen haar Mopke.
Maar Mopke heeft voor het moment één probleem. Lange tijden binnenshuis geweest vanwege de noodzakelijke verzorging, is ze getraind in het doen van haar behoefte, mn het gepies, op een krant. Nu we haar meer buiten houden, wacht ze dus met piesen tot ze naar binnen kan en gaat dan netjes op de krant zitten. Dat is niet helemaal de bedoeling. Maar hoe leer je dat weer af? Dametje heeft een aardige blaascontrole. Zelfs na 2 of 3 uur buiten piest ze pas binnen. Of soms tussen door in de tuinkamer waar ook een krantenhoek is voor de nacht. Op naar het derde opleidingstraject in krap twee jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten