Mistige ochtend. Past wel bij mijn begin van deze week. Ook na de hondenronde zou ik me nog niet wakker willen noemen. Lag misschien wel aan het feit, dat ik alleen met Rosa onder weg was. Maar één hond is een compleet andere wereld. Twee is al anders dan vijf maar in niks te vergelijken met eentje in haar uppie. Behalve dat er niet achter elkaar aan gejaagd wordt, is de hele aandacht op mij gericht. Niet verder dan een paar meter vooruit of achter me aan.
Nu luistert Rosa sowieso stukken gewilliger dan Prada, maar ik ken het fenomeen ook van Sammy en Katrien. Samen moest Sammy altijd voorop en voor de rest uit. Had Katrien weereens geen zin, wat in de latere jaren regelmatig voorkwam, dan sukkelde Sammy een tiental meter achter me aan, was maar met moeite vooruit te branden en door iedere scheet afgeleid.
Een snelle ronde kortom zonder wachten of noodzaak alert en dus wakker te zijn. Heeft wel wat, maar eigenlijk is het maar niks een zo'n hond. Ik zie ze liever rennen, jagen en spelen en neem de ondeugd met liefde op de koop toe. (Hoor, hoor!). Ondeugd die Prada gisteren een hinkepoot heeft bezorgd. Met haar hoeft ik me dus ff niet bezig te houden. Een reden te meer om even tussen dag en nacht te blijven hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten