Langzaam maar zonder tegenzin weer een stuk keuken ontstoft. Weer een hoek die je zo lekker tegemoet glimt of blinkt, weet niet wat beter past. En wat interesseert me dat eigenlijk? Ik vroeg het me af, toen ik alles terug op z'n plek aan het schuiven was. Ik had daar niet echt een antwoord op. Dat het schoon is, bevalt me wel, dat het zogezegd straalt, maakt me geen ruk uit. En dat voor iemand die wel van glimmend rvs houdt en z'n pannen al bijna 40 jaar in nieuwstaat weet te houden, ondanks vrijwel dagelijks gebruik. Ja, mensen, kun je het raarder treffen?
De muziek miste onmiskenbaar. Het had het geheel wat 'swung' kunnen geven, me enthousiasmeren, ik bedoel, iets van pit kunnen over- of inbrengen. Hoewel, geloof niet dat ik daar om zat te springen. Wel om de muziek, niet om de pit. Waarom zou je je bij schoonmaken uitsloven? Half werk is vast sneller. Kun je anderen dingen doen, zoals je ergeren aan het halfbakken resultaat van het schoonmaken. Daar heb ik nu geen last van. Ik kan me rustig weer een paar mndn in stijgende lijn verbazen over de gestaag aandikkende stoflaag. Het gaat niet meer in het tempo van toen we er net zaten, maar met de kapotgelopen betonvloer in de tuinkamer en de nachtelijke aanwezigheid van de honden aldaar, wervelt nog steeds meer stof op, dan me lief is.
Morgen is weer een dag. Ondertussen regent het alweer uren. Heeft een van de dames (Rosa?) de muiskabel doorgebeten. Heb ik ergens zin in, maar weet niet wat. Duidelijk tijd om te kappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten