Weg, weg, weg. Weg met alles. Weg van alles. Het is weer zover. Teveel en maar één ding willen: weg! Wegkruipen. Weglopen. Niet goed. Er zijn betere starts van de dag denkbaar, zelfs mogelijk.
Had ik het aan kunnen zien komen? Was dat de hang naar drank gisteravond? Het mezelf onmogelijk maken? Nu kan ik wel bedenken, dat ik de wodka flesgewijze achterover wil kiepen, maar a. zat er niet meer dan een restant in de fles en b. wordt het me bij het idee al niet goed. De intentie was er en die had bellen moeten laten rinkelen. Schijnbaar tenminste.
Hoe dan ook, het is oppassen geblazen anders gaat het goed mis. Dingen moeten anders. Niet dat geleefd worden, dat te weinig eigens. Het gebrek aan grip. Weer ff teveel. Teveel moeten, teveel wat wacht. Soort van kont tegen de krib, hakken in het zand. Deels eigen schuld, deels omstandigheden. Zolang het me apart bespringt, is het te hanteren. Samen wordt het kiele-kiele.
Eerst maar eens uitwaaien en dan zien hoe we het herschikken. Ws zijn een paar kleine verschuivingen al voldoende om een algeheel instorten van mijn wereld te voorkomen. Dat instorten blijft tenslotte al jaren tot onderdelen beperkt, dus waarom nou ineens dat grote geheel?? De ochtend en dan nog in bed is niet het goeie moment om de reikwijdte van dit soort intern gerommel te bepalen. Kom op, die kop in de wind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten