De wasmachine draait, boodschappen gedaan en de lunch nadert z'n voltooiing. Klinkt banaal maar dit is wel de basis voor meer. Als het al struikelen is met de meest simpele alledaagse zaken, dan komt dat boekenrek er natuurlijk nooit. Buiten schijnt ondertussen een aangenaam zonnetje en de bouwvakkers leggen de laatste hand aan de stenen muren. Het gaat kortom (weer) in de goede richting.
De middag ligt aan mijn voeten en ik voelde de vrijheid van mogelijkheden ipv de dwang van het moeten. Prettig gevoel. Ik kan, ik mag, maar moet niet. Het is nog steeds geen terras aan de Adria maar het kon vele malen slechter. En dan is er ruimte. Ruimte voor nwe ideeën en veranderingen in/aan bestaande plannen, waar je met al dat verzet tegen het 'moeten' steeds weer niet aan toekomt of er domweg overheen kijkt. Ineens zie je bijv. plek voor de knuffels in de slaapkamer zonder dat er iets is veranderd. Tijd dat die arme beesten eindelijk eens uit de dozen komen.
Dubbeltjes kunnen rare rondjes draaien, in pseudo-loops terecht komen en je soms het bloed onder de nagels vandaan halen maar vallen uiteindelijk altijd weer op een plek neer. En meestal nog de goede ook, tenminste die, die je, als je had kunnen kiezen, zelf gekozen zou hebben. De beren zitten goed en ik snap niet, waarom ik daar niet eerder op gekomen ben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten