Zonder direct in de put te duiken zakte de middag gaandeweg wel langzaam weg. De dood blijft zo zijn effect hebben op mijn gemoed. De uitgedeelde maaltijd bij thuiskomst opgewarmd en verorberd en aansluitend met de honden aan de wandel. Niet zomaar als altijd maar in de hoop dat Lady zich liet zien. Vanmorgen wel even gezien, maar ze had geen zin om mee te komen naar huis.
Een hond zoeken is nooit makkelijk, maar hier zou het onbegonnen werk zijn. Gelukkig had ik wel een idee, waar ze zich had terug getrokken en bleek dat nog te kloppen ook. Aan de lijn mee terug nog ff geprobeerd, maar dat ging het niet worden. Alternatief? Terug komen en voeren. Voeren in de hoop, dat ze de antibiotica en pijnstiller mee naar binnen zou werken. Daar ging het om en lukte wonderwel.
Als je zag op welke manier Lady het aangeboden blikvoer verslond, zou je bijna denken dat brokken meer iets van is 'bij gebrek aan beter'. Pillen dus geen probleem. Gelukkig maar. Later op de avond lag ze ook weer gewoon in onze achtertuin en liet ze zich zonder problemen aanhalen. No hard feelings, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten