Een streep onder de zelfopgelegde zorgplicht naar Lady's puppies toe. Het had een jaar geleden al gemoeten en is uiteindelijk pas bij de derde aanloop gerealiseerd. Nu Rosa nog en mocht de hinkepoot blijven moet die ook nog en dan geen puppie-productie in eigen beheer meer. Mag hopen dat er vervolgens niet met regelmaat vanalles onder de poort door wordt geschoven. Rust in de tent. Het zoveelste vlak waarop enige rust geen kwaad kan.
Lady werd de afgelopen dagen aangenaam rustiger. Bobby is inmiddels bijna huiselijker dan mijn eigen dames. En de hinkepoot is hard opweg haar plekje in dit huis voor elkaar te boksen. De teckels blijft een verhaal apart. En alsof het nog niet genoeg is, mis ik met regelmaat Flokkie. Het idee dat ie omzeep geholpen is/zou kunnen zijn, knaagt wat dat betreft nog het hardst. Een hoop geblaf, maar, hoe is dat bij mensen, met een klein hartje. Eén keer blazen en hij kroop onder de bank. Ja, verleden tijd. Ik ga mezelf niet wijsmaken, dat hij ieder moment nog kan opduiken. Die mogelijkheid is er inmiddels meer dan twee weken geweest en heeft geen Flokkie ten tonele gebracht.
Betekent toch ook, dat er hier ergens minimaal iemand moet leven, die niet helemaal spoort. Niet spoort naar mijn begrippen. Vrees dat dat hier deels anders werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten