Hoe een flutverhaal toch kan blijven hangen. Een Zweedse dame rijgt een hoop woorden aaneen in de FAS en nadat je het artikel hebt gelezen, vrg je je af, wat ze nu eigenlijk had willen vertellen. Of beter; wat voegt het artikel toe aan haar intentie? Het ging over opruimen. Opruimen met het oog op je vertrek uit het leven. Je nabestaanden het uitmesten van je leefplek besparen. De Zweedse taal heeft daar een woord voor. Een nobel streven waar je zo een berg vrgtkns bij kunt plaatsen. Maar oké.
Hoe je dat dan moet doen of wat dat betekent, komt verder in het geheel niet ter sprake. Een of ander lulverhaal over een wok, die ze ooit als hoed heeft gebruikt, een doos met opschrift 'Wegwerpen', die ze vult met al haar persoonlijke herinneringen en na haar dood ws allesbehalve weggeworpen zal worden, en het advies om je ouders af en toe te vragen, wat ze denken te doen met hun zooi.
Ik denk, dat het goed is om (af en toe) de bezem door je zooi heen te halen, als je daar behoefte toe voelt. zeker als je je einde voelt naderen. Maar dan toch met name dat deel, waarvan je zelf het idee hebt, dat het beter niet kan blijven rondslingeren, als je er zelf niet meer bent. Een papierversnipperaar lijkt me een must. En voor recentere generaties een goede kennis van het definitief verwijderen van digitale bestanden.
Voor de rest hangt het van zoveel factoren af, dat je daar geen zinnig woord over kunt zeggen of neerschrijven. Misschien was het artikel daarom wel zo nietszeggend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten