De grote dag voor Lady is aangebroken, maar daar denkt ze al duidelijk anders over. Honden en afwijken van routines, het lijkt mij wel. Ik kan haar inmiddels zonder problemeen aanraken, aanhalen en met zachte hand in de gewenste richting forceren. Aan de lijn is echter een ander verhaal. In de plastic transportkoffer nog weer anders. En auto's daar ren je achter aan en zit je niet in. Misschien valt het achteraf allemaal ontzettend mee. Voorlopig twijfel ik daaraan.
Uitlaten is niet mogelijk. Haar behoefte doen aan een lijntje is wat veel gevraagd, als je zelfs het lopen aan de lijn niet wilt. De kans op rotzooi ruimen bij aankomst in Sibiu is dus groot. Gegeten heeft ze vanochtend niet. Dus aan de voorkant komt er ws niks uit, hoewel pups laten zien, dat er dan alsnog een smeerboel van gemaakt kan worden.
Maar we gaan doorzetten. Een dikke streep door de pupproduktie en een rustiger leven voor de dame zelf. In drie worpen waren dat er 21 de afgelopen 1,5 jaar, waarvan er zover ik weet 7 nog in leven zijn of zouden kunnen zijn. Als je een 'sterke' hond wilt, moet je er een van hier nemen, die het eerste levensjaar weet te doorstaan. Het is echt een survival of the fittest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten