Weer weg. Weer er tussenuit. Denk dat ik maar moet accepteren dat Prada met bijna 10 cm minder schofthoogte niet onder doet voor de springcapaciteiten van Bobby. Dat wordt klussen met de Kerst. Die schutting moet hoger. Nu is het iets van 1.80 m. Toch niet een hoogte waar je van zou denken "Ach, hup, er overheen." En met die ene meter tachtig zijn de omheiningspringers er nog niet. De lagere plekken zijn met obstakels geblokkeerd, waardoor ze alleen bij de gedeeltes met prikkeldraad naar buiten kunnen. Nog eens 20-30 cm extra. Natuurlijk zullen ze niet echt er overheen springen, meer er tegen aan en dan klimmen of zo, maar toch.
Vervelend. Met zo'n uitlaatklep kun je de bereidwilligheid tot gehoorzamen op je buik schrijven. 's Ochtends netjes mee aan de lijn en terug thuis, hup over de omheining en haar eigen gang gaan. En ik vervolgens weer wachten. Mn dat laatste is het probleem in combinatie met het gebrek aan bereidwilligheid om te luisteren. Commando. Tsjak! Doen. Zo zou het moeten zijn. Misschiern ga ik dat ooit halen, ergens in 2-3 jaar, maar het gaat me niet gegeven worden, dat mag duidelijk zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten