Iets is niet wat het zijn moet. Maar wat en hoe kom je daar achter? Vers (bevroren) bloed op de bestrating voor het huis. Bobby op de binnenplaats terwijl ik gisteren of de dag ervoor de vermoedelijk overspringplek naar mijn idee definitief onpassseerbaar had gemaakt. Maar soit, dat ie naar binnen weet te komen, is tot daaraantoe, maar Prada was weg. Die weet dus (ws) op dezelfde weg naar buiten te komen. Ik krijg de neiging om kamera's op te hangen.
We praten over een twee meter hoge schutting en een ongeoefende hond. Van de andere kant is de hoogte minder en Bobby is ruimer groter dan Prada. Ik snap het niet, maar weg dus. Ik me voorbereiden op een avond wachten, vragen en bijna bedelen. Komt Prada enthousiast aangerend, als ik ff met de andere honden naar buiten ga. Ff, want laat en donker.
In tegenstelling tot een hoop onwil en eigenszinnigheid, kwam Prada uit zichzelf mee naar binnen, heeft gegeten en is neergeploft en nauwelijks tot reactie te porren. Moe? De hele middag met Lady van de vrijheid genoten. Laatst na een nacht barstte ze nog van de energie. Ongeluk? Ik kan voor zover ik erbij kan, geen wonden constateren. Prada hinkt niet, ligt opgerold. Niks wijst op fysieke problemen. Is een generatieconflict uitgevochten en heeft ze ze ongenadig op de donder gekregen? Morgern Mariana bij de buren laten informeren of die iets gezien hebben, wat licht op de zaak zou kunnen werpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten