Acht concepten in de wachtrij om tot acceptabele lengte uitgewerkt te worden. Dat gaat vandaag niet meer gebeuren. Ik heb het gehad. Mariana lag al in bed toen ik begin van de avond thuiskwam van mijn avonturen van vandaag. Een beetje aan de vroege kant, maar dat mag iedereen helemaal zelf weten. Ik stap ook mijn bed in, als ik werkelijk moe ben. Maakt niet uit of dat om 20, 22 of 24 uur is. Al moet ik zeggen, dat ik me meestal die kant op begeef, omdat ik vind, dat ik verstandig moet zijn en niet de boel moet oprekken tot het maximaal mogelijke.
Maar ik denk, dat ik met enige uren vertraging het voorbeeld ga volgen. Ik ga morgen zien, hoe ik de resultaten van vandaag het best een plek kan geven in wat de komende tijd zou moeten gebeuren. Veertien dagen autoloos was geen optie, zeker niet in deze tijd van het jaar. Dus die beslissing is gewoon goed geweest. Bedacht me op de terugweg wel, dat het een van die zeldzame momenten in het normale dagelijkse bestaan is, waarop ik gebruik maak van mijn extra mogelijkheden en dat niet zonder slag of stoot gaat. Alsof ik er verantwoording over af moet leggen.
Dergelijke gedachten irriteren en geven me iets recalcitrants. Prompt opweg naar huis afgeslagen bij de METRO en wat wijnen en sterke drank ingeslagen. Het leek dit jaar een terughoudend jaar te worden, maar we halen het, en nièt door dit METRO-bezoekje, hard in. Trap, auto's, O&N, Tv (?) ... Ik vergeet iets. Maar wat maakt het uit. Eerst maar eens 2018 halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten