Geloof dat ik werkelijk een beetje leeg geschreven ben of is het omdat te weinig dingen tegen zitten? Eindelijk het gewenste rustig voortkabbelende leven? Voor het ogenblik dan en de recentelijk doorgekomen dagen. Of zijn het al weken. Dat gevoel kan ik wel hebben, maar daar geloof ik niks van. Ik kan het wel weer over de onrustige nacht hebben, maar dat krijgt iets van kletsen over het weer. Het was ietsje minder vervelend en morgen misschien weer meer of ook niet en wie weet helemaal weg totdat de heisa ineens weer opduikt en ik me voor de zoveelste keer kan afvragen waar het toch in 's hemels naam aan mag liggen. Zo het al ergens aan ligt. Dat denk ik dan wel, maar weten doe je dat niet.
Maar kan iets gebeuren als het nergens aan ligt? Iets kan je overvallen, maar daarmee is niet gezegd, dat het geen oorzaak heeft. Gebeuren dingen regelmatig al dan niet met herkenbare regelmaat, dan moet iets aan te wijzen zijn, waardoor iedere keer weer het moment(um) bereikt wordt, de trekker overgehaald en het mechanisme in werking treedt. Misschien is van de hele heisa nog het meest irritante, dat ik nog steeds geen afdoende verklaring heb weten te produceren.
Het blijft me dus vooralsnog 'overkomen'. Dat is dus echt als het weer en mn dan de regen. Je kunt een paraplui opzetten, als je eraan gedacht hebt eentje mee te nemen, anders wordt je gewoon nat. Soms een beetje, soms goed, soms doornat. Terug binnen, droog je je af cq trek je jas uit en indien nodig verwissel je je natte kloffie voor een stel droge kleren en ben je er niet meer mee bezig totdat je weer nat wordt.
Maar goed het ondergaan, het er mee bezig zijn da's allemaal één kant van de medaille maar om er iedere keer weer over te beginnen. Over de nachten, de honden, de rommel, de angst, de afkeer, de onwil, etc. Ik denk dat ik nog te weinig koffie heb gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten