Had ik gisteren bijna een lofzang neergetoetst over mijn prachtige, met uren aaneengesloten slaap gevulde nachten van de laatste dagen, was het vannacht prompt weer hommeles met alles d'rop en d'ran. En waar moet dat aangelegen hebben? Spanning cq ontspanning als gevolg van wat? Moet ik nu werkelijk geloven dat, ondanks al dagenlang uren bezig geweest te zijn mijn zoeken, schieten en uit de dood opstaan, het laatste halfuur van gisteren de boog overspannen heeft? Het kan maar overtuigend is het niet.
Dat alles neemt niet weg dat muv de laatste nacht de nachten vnl waren gevuld met slaapuren. Rond middernacht erin en bij zeven wakker, echt wakker. Voelt dan direct aan alsof het weken zo is. Dank het menselijke verlangen om ongewenste zaken zo snel mogelijk te vergeten? De laatste nachtelijke heisa is niet of nauwelijks twee weken geleden geweest. Volgens mij. Maar ik hou (hier) geen dagboek over bij en kan er in goede en verkeerde betekenis naast zitten.
Het had kortom een fittere dag kunnen zijn als de nacht meegewerkt had. Desondansk zonder morren vor half acht mijn nest uit, de honden verzorgd èn de lampjes van de auto ter vervanging gedemonteerd. Wat nog bepaald niet echt makkelijk gaat. Waarom zit er niet op een toegankelijk plek een klepje, dat je soepeltjes openklikt, waarna je zonder rare standen van je vingers het oude licht door een nieuwe werkende variant kunt vervangen? Ze verzinnen de meest ingenieuze zaken voor auto's maar voor het verwisselen van een achterlicht moet je de halve bagageklep slopen. En dat alles vòòr de koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten