Prachtige taal, dat Italiaans. Als ik ooit eens het idee heb, dat ik me verveel en niet weet wat met mijn tijd te doen, dan ga ik op een cursus Italiaans. Verbale cursus, want de klanken zijn het hier, die het doen. Gaat dus waarschijnlijk nooit gebeuren, maar toch.
Een dag overgeslagen en uren later dan normaal. Toch geen programma dat in de vroege ochtenduurtjes een vooraf ingegeven plan afhandelt, maar heuse menselijk interesse?? Ach, het houdt de spanning erin op deze manier. Niet dat ik direct aan een vertrek met de Noorderzon zat te denken, maar wat zomaar ineens verschijnt kan natuurlijk ook zomaar verdwijnen. Of niet, zoals vandaag blijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten