Vandaag had Prada blijkbaar weer genoeg van het kalme bestaan en is er ergens in de middag tussenuit gepiept. Hoe ze het doet, zou ik niet weten. Ik zie nergens een doorglipmogelijkheid. Wat bijna zou betekenen, dat ze als Bobby over de schutting springt. Ik kan dat moeilijk geloven, al is het maar, omdat dat weer extra werk betekent, waar ik helemaal, maar dan ook helemaal niet op zit te wachten.
Dolenthousiast kwam ze achter ons aan, toen ik aan het eind van de middag met de rest van de honden ging lopen. Ze is de hele tijd of bij mij of bij de andere vrije honden, maar laat zich niet aanhalen en luister voor geen meter. Ze is ook nu ongetwijfeld ergens in de nabijheid van het huis, weigert echter om de poort door te gaan. Het lijkt erop, dat ze ons huis niet meer als haar plek ziet. Of problemen heeft met de aanwezigheid van de andere honden en mn haar moeder.
Ik ben geen hondenpsycholoog of viervoetfluisteraar. Ik krijg een punthoofd van haar gedrag en op dagen als vandaag is er een neiging om haar eens stevig de les te lezen. Vrees echter dat dat de boel alleen maar erger zal maken. Geduldig volharden in de hoop, dat het straks allemaal wel op de vier poten terecht zal komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten