Dramatisch gezien kun je rustig stellen, dat ik gek, wild of erger wordt van die dame. Nuchter bezien is het een jonge hond, die gebruik maakt van de mazen in het opleidingsgebeuren. Loopt inmiddels redelijk netjes aan de korte zowel als de lange lijn. Vertoon soms zelfs de neiging om te luisteren. Is de afgelopen dagen steeds terug naar mij toe gekomen, helaas enkel op eigen initiatief, als ik haar in het veld heb los gelaten. Maar ... ja, om de maar's gaat het .... ze is nu al tweemaal na de avondronde er tussenuit geknepen op een moment van onoplettendheid van mijn kant.
Hop, straat op, dorp in, lange leve de vrijheid. Voor dit soort grapjes is het gewoon de verkeerde tijd van het jaar. Blij, dat ik naar binnen zou kunnen gaan, moet ik achter haar aan. Zou moeten, want ze bekijkt het maar als ze niet wil luisteren.
En wat is 'niet luisteren'? Ze komt uit de velden aangestoven als ik roep of fluit , maar slechts tot op een meter of twee van mij en rent dan overal en nergens heen behalve de binnenplaats op ongeacht of ik nou binnen of buiten sta. Alsof haar martelingen of andere ongewenstheden staan te wachten achter de poort. Meer dan een schop(je) onder de kont heeft ze van mij nooit gehad. Ik spreek haar niet vermanend toe als ze weereens d'r vandoor is geweest. Haal haar ook niet speciaal aan.
Dat begon gisteren dus bij zessen en na drie of vier rondes door de avond heen, kwam ze ergens na elven buiten bij me zitten, alsof we net samen een stukje gewandeld hadden. Liet zich zonder problemen aanlijnen en liep mak mee naar binnen. Het is dus geen angst hebben voor mij. Moe? Koud? Eerder zoiets dan de behoefte om te luisteren. Zien hoelang dit gaat duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten