Genoeg voor vandaag. Zit aan mijn frustratie-taks. De wereld moet nog maar een nachtje slapen, voordat ze gered wordt. Ik ben er in elk geval aan toe, aan dat nachtje slaap. Maar eerst ff het adrenaline-niveau laten zakken. Warm water met een smaakje zal geen kwaad kunnen. Past niet echt bij een paar uur dood en verderf zaaien en zelf met regelmaat als een feniks herrijzen, maar laat ik werkelijkheid en digitale fantasie netjes uit elkaar houden.
Morgen opzoek naar de groene kaart van de Peugeot en een paar lampjes vervangen. Ik had niet het idee, dat de politie hier op dat soort technische mankementen controleert, maar ik werd er vanochtend mooi voor aangehouden en kon dus bovendien de verzekeringspapieren niet vinden. Ja, de papieren van vorig jaar, maar daar waren ze niet echt blij mee. Dat is mijn werkelijkheid en eerlijk gezegd zou ik niet weten waar die papieren zouden moeten liggen. Vorige week de hele administratie in handen gehad en ook dit soort verzekeringspapieren, maar daar bleek vanochtend bij thuiskomst de nwe kaart voor de Peugeot niet tussen te zitten.
Dat is wel ff andere koek dan een gevangenlager ontmantelen, een trein kapen en op een onderzeeër terechtkomen, waar ik het afgelopen half uur met de regelmaat van een minuut, hooguit twee aan fladeren ben geschoten. Doe vast weer iets fout. Hoef alleen maar erachter te komen wat en dan maakt de frustatie tijdelijk plaats voor het voldane gevoel na gedane arbeid. Voor het zover is, heb nog wel een paar keer het loodje gelegd, maar voor dag ff niet meer. Tea time.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten