Afgezien van de ergernis omwille van Prada een rustige dag gehad, Aangenaam bezig geweest in de keuken. Gelukkig ook met smaak kunnen eten. En dat eten in alle rust en relaxtheid aan een mooi gedekte tafel gedaan. Dat is niet vaak gebeurd in de laatste 12 mndn. 'Eten' heeft zoals wel meer bezigheden nog niet de gewenste vorm gevonden.
Meestal, niet altijd, maar hier wel, betreft het een verschil van wat Mariana of ik gewend ben en de ander niet. Eten is voor Mariana tientallen jaren iets geweest, wat je op een verloren moment doet. Ff tussen neus en lippen door en dan weer verder met wat moet gebeuren. Niet verder met waar je mee bezig was, want je stopt niet om te eten, je maakt af, waar je mee bezig bent en schuift dan aan. Dat laatste 'theoretisch' gezien, want de maaltijd kan ook makkelijk staand of lopend genuttigd worden of -nog erger- terwijl je alweer bezig bent met de volgende klus.
Dat een maaltijd (ook) een sociale bezigheid is, waarbij oa de dag wordt uitgewisseld, wensen, ideeën of problemen worden besproken, er kortom gewoon tijd is voor elkaar, is nog niet gelukt om over te brengen. 's Ochtends giet je al heen en weer lopend je koffie naar binnen en na het werk kijk je eens in de koelkast en wat je neemt, eet je terwijl je alweer bezig bent met wat je van plan was. Dat is in mijn leven toch gestruktureerder geweest, ondanks de chaos die er met regelmaat heeft geheerst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten