Vroeg naar bed in omdat je moe bent. En wat doe je dan? Precies. Wakker liggen ergens in de nacht. En wakker liggen staat weer garant voor een hoop gedachten, meest bovendien in of uit de verkeerde hoek. Mijn favoriete onderwerp maar niet heus. Je hele leven ben je in toenemende mate bezig met het vermijden van het onvermijdelijke. Zeg maar het ultieme uitstel waar geen afstel mogelijk is. Natuurlijk sudder je nadien nog wat na in wat niet voor niks nagedachtenis heet. Maar wat heb je daaraan, als je zelf in het niets bent verdwenen? Niks toch?
Dat zijn niet bepaald de slaapstimulerende gedachten. Omschakelen naar romantische en vele malen meer slaapverwekkende vergezichten is op dat moment ook geen soepel werkend alternatief. Je draait wat in je bed. Wenst bijna een hallucinatie-spektakel als afleiding. Draai weer of nog wat en ergens, een paar uur later schrik je wakker uit een droomverblijf in Afrika, omdat het licht aan gaat. Zes uur. Geen eigen vervoer heeft zo zijn nadelen.
Wat ik zo nodig in Afrika te zoeken had, is me reeds ontglipt. Was geen luxe zonvakantie, dat weet ik wel nog. En waarom ik het idee had dat ik in Afrika zat, mag je tegenwoordig niet meer hardop uitspreken. In ieder geval niet publiekelijk of op de zg sociale media. Laat ik het voorzichtig formuleren. De omgeving was zonnig, zanderig maar armoedig en de mensen tamelijk bruingebakken om niet te zeggen zwart. Het was iets van mensen van de ene naar de andere plek brengen en volgens mij was daar vanuit de betrokkenen weinig medewerking. Maar het is vaag. Is ook geen manier van wakker worden, zo'n lamp die je uit de slaap rukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten