Aangenaam rustig uurtje gezeten in Lili's aan de Piata Mica. Een bijna onroemeens gezellige plek. Onlangs verbouwd en de sfeer weten te behouden. Ik zal niet zeggen dat Mariana me te snel klaar was met het zg verfraaien maar het had gerust een half uurtje langer kunnen duren. Morgen en ook vrijdag niks met jurken. We hoeven ze niet te halen. Ze worden naar het hotel gebracht. Kijk, dat is toch een stuk makkelijker als Mariana iets assertiever optreedt.
Onverstoord om me heen zitten kijken. Meerdere tafeltjes met kletsende vriendinnen en alle bij behorende grimassen en gebaren. Een van die tafeltjes drie vroeg oude meisjes of bijna taarten die krampachtig jong proberen te blijven. Bij vrouwen is dan het eerste wat je moet doen naar de handen kijken. Geen genadelozer verklikker dan de handen van een vrouw. Oudere, magere, lelijke handen die nooit serieus fysieke inspanning hebben gekend. Als je dan omhoog kijkt naar het gezicht, zit er ergens een tijdsbreuk. Pas bij de tweede blik zie je de iets te strakke trekken en past het geheel iets beter bij elkaar. Een plek om terug te keren.
Morgen dus een rustige dag om de laatste loodjes in goede banen te leiden. Vrijdag zie ik dan weer verder. Aangenaam vooruitzicht. Heb na thuiskomst al een voorschot genomen door de schutting naar beste kunnen en wankele mogelijkheden op te hogen en te verstevigen. Niet alleen Prada zie ik niet meer verdwijnen. Ik zie ook Bobby niet meer naar eigen inzicht in en uit gaan. Het is provisorisch en meer ter ontmoediging bedoeld dan een definitieve oplossing op een plek, die over een mndn helemaal vernieuwd gaat worden. Dus liever geen al te doordauwerige honden. Zeker Bobby niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten