Nog een dik uur te gaan. De kapperperikelen gaven me mooi ff de gelegenheid om de oogleden te laten rusten. Nu worden de jurken tegen elkaar afgewogen. Welke gaat het deze avond worden? Welke schoenen? Wat als versiering? Existentiële vraagstukken. Vrouwen ...
Geen zin om al in de benen te komen. Het eerste jaar heeft geleerd, dat acht uur een leuk streefgetal is om de meute richting de feestzaal te krijgen, maar niks met beginnen heeft te maken. Ergens tegen negenen is meer dan genoeg tijd. Hoewel .... Dit jaar moeten er vast foto's bij de aankomst worden gemaakt en ik moet me ook nog aan-, ik bedoel omkleden.
De laatste blogbijdrage komt werkelijk op de valreep tot stand. Aftellen en dan hebben we nog bijna vijf uur te gaan. De laatste keren diep in- en uitademen in 2017. Ontspannen. Het jaar van me af laten glijden. De ankers losgooien. Alles kan richting herinnering, verleden en vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten