Het stukjes schrijven gaat deze mnd een stuk minder vanzelfsprekend of is het gemoedelijker. De zelf gecreëerde stok achter de deur heeft het effect verloren. Zat er vorig mnd al een beetje aan te komen maar is nu een feit, vrees ik. Nu is vrees in dit geval niet echt nodig. Ik loop geen bonus mis, krijg ze niet op mijn donder, val me nieteens zelf tegen, mocht ik mijn verborgen gehouden agenda niet voor 100% weten te realiseren.
Laat ik het op 'gemoedelijker' houden. Vrij van dwang een beetje met woorden in zinnen spelen mocht ik er zin in hebben om iets wat me overkomen of in me op gekomen is vast te leggen. Dat zou best nog wel eens het motto van 2018 kunnen worden. Dan gaat het blog mee in de pas van het streven voor de alledaagse werkelijkheid: gemoedelijkheid, vrij van dwang, geen moeten. Het enige wat ik daarvoor nodig heb is een poetsvrouw, een kok, een bulter, een klusser en tuinman. Dan heb ik tijd om de krant te lezen, een beetje te schrijven, op een terras te hangen en om me met de details van de rest te bemoeien.
Vijf mensen aansturen ... hoeveel tijd zou dat per dag kosten? Hoeveel ergernis opleveren? Hoeveel water zou er bij de wijn moeten om enigszins tevreden te kunnen zijn met wat de hulptroepen doen? Hoeveel tijd en energie zou het kosten om een ploeg bijeen te krijgen, waarmee te werken valt?
Het lijkt een raar idee. Is het ook als je voor alle vijf zou gaan. Die tuinman en klusser zouden echter geen overbodige luxe zijn. De tuinman voor het lullige werk in de tuin en de klusser als stimulans om bezig te blijven. En twee man is qua investering te overzien. Zowel qua geld, tijd als energie. Eens over denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten