Wat me iedere keer weer opvalt hier is het respect dat priesters hier ontmoeten, ontvangen, aangedragen wordt, etc. Bij de muziektoestand van gisteravond blijken ze de drijvende krachten. En dat is geen uitzondering. Ze vormen, zeker in dorpen als Coves maar ws dus ook in Agnita, de kit die de boel qua gemeenschap bij elkaar houdt. Het zijn vaak jonge mannen. Het beroep, want volgens mij zien ze het hier niet als roeping, van priester is in trek. Denk aan onze badkamerbouwer.
Worden in Nederland kerken gesloten en voor andere doeleinden in gebruik genomen. Hier worden met regelmaat nwe kerkgebouwen uit de grond gestampt. De populariteit zal niet alleen liggen aan het feit, dat ze mogen trouwen, sterker nog, als ze een eigen parochie, of hoe het hier ook heet, willen hebben, moèten ze getrouwd zijn. Het geloof heeft hier nog steeds de plek, die in het westelijke deel van Europa het spirituele geblabla nooit heeft weten over te nemen.
Je kunt eindeloos over het bestaan van (een) God bomen, maar op de keeper beschouwd gaat het daar niet over. Het gaat om de instand houding van de samenhang in kluitje mensen, dat in een dorp als Coves elkaars buren is. In Sibiu zal dat al minder zijn, maar alleen de grootte van dorp of stad is niet alles bepalend. In Frankrijk heb je ook nog steeds kleine dorpen maar de leegloop van de kerken is daar weinig minder dan in Nederland. Het loopt een paar jaar achter, maar dat zal alles zijn.
Het kerkbezoek alleen is niet wat het verschil maakt. Ook in Coves gaat zeker niet iedereen elke zondag naar de kerk. En gaat men, dan zelden de volle drie uur, die een mis duurt. Desalniettemin is de invloed groot. Neem zoiets als de gewoonte om een of meerdere orthodoxe kruistekens (dwz andersom) te slaan, als je het dorp verlaten. Ik zou het eens in de bus van zeven uur 's ochtends willen zien, als die afgeladen vanuit Coves naar Agnita rijdt. Je verlaat het dorp en dus de zegen, die daarop rust vanuit de dorpskerk .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten