Tegen vijven in het huurkarretje naar huis. Uit de autoloze tijd aan de OudeGracht in Utrecht kan ik me herinneren dat het altijd een feestje was als het op vakantie ging in een huurauto. Vaak een categorie hoger dan gereserveerd en natuurlijk altijd meer paardenkrachten dan benenwagen of fiets. Yoland achter het stuur. Ik genoot toen nog van een rijbewijsloos bestaan en kon me concentreren op het kaartlezen. Power, blazen. Alleen het rijden was al vakantie.
Nu voelt dat anders aan. Beetje blikkerig, geen kracht, klein tankje, 5 versnellingen die bij 65 al vergebruikt zijn en volgens mij verre van zuinig maar dat moet nog blijken. Positieve punten zijn de nog niet doorgezeten stoelen en de startknop. Niet alleen de Citroën maar ook de oude Peugeot steken hier qua gevoel en prestaties mijlenver boven uit. Verwend worden of jezelf verwennen is lekker tot het moment, dat je die stap terug moet doen. Gelukkig went alles, zolang hoop ik echter niet in het ding te moeten rijden.
In Agnita nog snel langs de timmerman. De mndnlange mooie praatjes komen langzaam tot een goed einde. Bezig met de laatste handen aan de trap naar de tuinkamer moest ik komen kijken of de beits van de goede kleur was. Het zag er goed uit zowel de trap als de kleur. Een rib uit mijn lijf, een nog grijzere kleur van mijn haren maar één van de kroonjuwelen van het huis en de tweede in de tuinkamer. Jammer dat ik er geen 50 jaar meer van zal kunnen genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten