Wachten tot de nagels geverfd en wenkbrauwen tot gewenste vorm zijn teruggebracht. Dat vrouwen dat doen is al redelijk van de pot gerukt. Dat ik taxi speel is een kwestie van omstandigheden maar dat ik nog ga zitten wachten is natuurlijk helemaal van de gekke. En met een beetje pech morgen weer maar zonder wachten om de jurken op te halen. Lastig één auto.
Haren knippen en verven, nagels kleuren, een stel jurken van stoffen die uit Parijs zijn meegekomen .... En dat alles voor twee avonden op de overgang van een jaar naar het andere. 2017 naar 2018. Gewoon van zondag op maandag en dan nog een avondje om het af te leren.
Ok, ik ga ook niet in mijn werkkloffie, weet een feestelijke avond met eten, drank en dansen zeker te waarderen en heb zelf naar een passend pak gekeken (en gevonden trouwens). Ach, ik moet niet zeuren. Het is prachtig om te zien hoeveel werk er wordt gemaakt. Ik zou het gewoon met minder doen en raak zelf niet zo of niet meer zo onder de indruk van kleding en heb ook geen behoefte, die bij anderen op te wekken. Maar ik ben niet iedereen en dat is maar goed ook.
Ik had mijn tijd nuttiger kunnen besteden en de schutting Prada-proof gemaakt kunnen hebben. Dat moet nu weer wachten tot ergens eind van de middag of -waarschijnlijker- tot morgen. Veel meer hoeft er dit jaar trouwens niet meer. Best netjes. Een schoon aanrecht zou aardig zijn. Maar dat gaat vast lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten