Er zijn momenten, waarop ik wou, dat ik nog in Frankrijk zat. Tot op heden had het vooral te maken met 'er op uit kunnen gaan'. Brantôme, Perigueux, Toulouse. Nee, niet Limoges. En soms met mijn garagist. Nu is er weer zo eentje. Zo'n garage-moment. De Peugeot maakt weer problemen en volgens mij is het ditmaal niks simpels. Waar is Olivier, die morgenochtend de wagen komt ophalen en hem eind van de week weer aflevert?? En -ook niet onbelangrijk- waar is mijn tweede auto?
Ik ga vast niet dood van een paar dagen zonder wielen, maar handig is het niet. Wilde met Prada naar de dierenarts vanwege het toenemende interesse van de heren voor haar achterkant en aan het eind van de week zoiets banaals als het volstouwen van de koelkasten om met de Kerstdagen een keuzeprobleem te hebben bij het tevreden stellen van de innerlijke mens.
Grrr. Het begon net een beetje te lopen. Ik zal het niet over "Zul je net zien...." hebben maar ik baal er niet minder om. Dit gaat de boel in de war sturen. Daar zit/zat ik absoluut niet op te wachten. Kan dit in Agnita? Als het kan, moet ik het dan doen of kan ik beter naar de Peugeot garage in Sibiu? En als het Sibiu wordt, hoe komt de wagen daar? Vragen, vragen. Ik hou niet van teveel vragen. Al die onduidelijkheid en noodzaak om à la minuut knopen door te hakken geniet niet mijn voorkeur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten