Werkzaam?

 Waar is het gebleven? Waar kwam het vandaan? Ooit was het er. Het enthousiasme. Moet er ver voor terug of speciale momenten uit het minder verre verleden opduikelen. Vakantiewerk in de melkabriek, aardappels sorteren, dom de machines bijhouden bij Knorr of, recenter maar ook al weer meer dan 20 jaar geleden, de periode bij sociale wetenschappen dat ik betrokken was bij de ontwikkeling en opzet van een geautomatiseerde onderwijsadministratie. En natuurlijk het bar- en bedieningswerk, de enige bezigheid die ik over een jarenlange periode met plezier heb gedaan.

 Het begon natuurlijk met de trots om bij de grote mensen te horen. "Werk" was iets volwassens èn -niet onbelangrijk- het leverde extra geld naast de zakcenten op en daarmee kon je dingen kopen, die anders enkel een plaatje in een blaadje bleven. Veel kwijlen, niks kopen. Maar behalve de intrede in de wereld van de volwassenen was er ook iets met vroeger dan normaal het bed uit stappen. Het gaf een speciale verbondenheid met al die andere vroege vogels, een verbond tegen de beddestinkers, die luiaards die zich achter de gesloten gordijnen verborgen hielden. Mn in de perioden dat het buiten nog donker was, als je al (!) over straat ging, telde dat mee.

 Dat laatste element ken ik nog steeds. Heerlijk op een onchristelijk vroeg tijdstip in de auto stappen en de wereld zien ontwaken terwijl jij al druk kilometers maakt. De rest is duidelijk minder. Volwassen ben ik al eeuwen en zo snel dingen iets verplichtends krijgen is de lol er gauw van af. Ook iets van een drijfveer is ver te zoeken. Niet voor niks natuurlijk dat in minder westers georiënteerde maatschappijen de mensen niet de hele dag doenerig rondrennen. Als je jezelf niet tot aan je strot in allerlei (financiële) verplichtingen steekt, is er ook geen reden om meer dan het noodzakelijke bijeen te schrapen. Nog ff afgezien van dat waar een beetje (westerse) overheid je toe verplicht. Dat alles muv de horeca. Daar zie ik me zelfs best nog een keertje in aan de slag gaan.