Was de zondag nou aangenaam of niet onaangenaam? Voor mij is dat niet hetzelfde. Maar daarover een andere keer. Het is net zoiets als grijsblauw of blauwgrijs. Hoe het ook zij, de dag is qua lichte deel bijna om. Nog een klein half uur en d'r valt weing meer te zien. Enkel op de weg als de lamp(en) het doen en dat is een wisselend gegeven, zowel per dag als per lamp.
Een uur of wat geleden liep ik terug van 24 naar 13. Bergaf, dus zonder inspanning. Ik had de tweede wasmachine beddegoed van machine naar droogrek overgeheveld. Regen op de weg heen. De paraplu onder de arm op de terugweg en in de andere hand een deel van de nieuwe handdoeken. Stil op straat. Ergens verderop in het dorp klonk zigeunermuziek. Het inmiddels bekende up-tempo vioolwerk. Een beetje zenuwachtige maar verder geen onaangename muziek.
Lopend ging door mijn hoofd, dat ik nu misschien eindelijk aan het nieuwe leven ben begonnen of begin te beginnen. Niet meer bezig met het land, de taal, het dorp, z'n inwoners en mn de familie maar met mezelf en mijn eigen doen en vooralsnog vnl laten. Misschien nog niet de gewenste rust, maar een hoop drukte minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten