Een hele dag kapot geslagen met winkelen. Ik had het kunnen weten. Ondanks de meegesleepte koffer vol kleren moest er voor het uitje van vanavond iets nieuws ten tonele verschijnen. Doel: Lafayette. Twee en een halve étage van enorme oppervlakte vol mode voor de vrouw. Alle merken van naam of die de hunne onder de aandacht willen brengen. Van onbetaalbare haut couture naar de prêt-à-porter van het huis.
Mariana gaat dan als op de automatische piloot en stuurt ogenschijnlijk willekeurig op bepaalde rekken af en pikt feilloos de door haar gewaardeerde creatie uit het aanbod. Dan volgt wat gedraal, een rondje voor de afstand en vervolgens passen als de gewenste maat aanwezig is. Wat helaas, of moet ik zeggen gelukkig (?), nog weleens niet het geval is. Past èn zit het dan wordt mij mijn menig gevraagd. Indirect enkel een verzoek tot het trekken van de betaalkaart.
Hoewel het merendeel van de klanten, die er rondlopen, het uiterlijk van een catwalkmodel op leeftijd hebben, zijn het vreemd genoeg (of misschien ook niet) de grote maten, die blijkbaar het eerst ontbreken. De een neemt dan de moeite om naar een ander filiaal te verwijzen en de ander doet alsof met haar paar vierkante meter in de zee van Lafayette de wereld ophoudt.
Na de lunch eerst BHV/Marais bezocht en één van de gewenste creaties kunnen scoren. Voor de ander nog weer in de taxi gedoken en naar een straatje in Saint Germain. Wat een plezier had het verkopende stel daar. Daar mag het grote warenhuis personeel een voorbeeld aan nemen. Dan is het net alsof je hen en niet jezelf een plezier doet. Na een minuut of tien verliet Mariana de winkel in de nieuwe jurk en de oude netjes ingepakt in de reclamezak van de shop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten