Zou het hier in het voor de mens bedoelde deel van het pathologische instituut op dezelfde manier gaan als bij het onderzoek voor Katrien? Na iets van 7 weken ipv de beloofde 3 à 4 te horen krijgen dat nog niks gebeurd is, omdat iedereen op vakantie was? Dit is of afschuwelijk slecht of een vuile smoes of de rug van derden. Nog weer 2 à 3 weken wachten op iets van een resultaat.
Ondertussen ziet Katrien er gezond uit en bulkt ze op de voor haar kenmerkende wijze van de energie, als ze er zin in heeft. Of de bobbel op de kaak nu groter is geworden, is moeilijk te zeggen. Haar tanden zijn een stuk schoner geworden sinds het bezoek aan de dierenarts. Mondspoellotion in het drinkwater helpt dus tegen de verwachting in wèl.
Natuurlijk duikt hier Frank weer op. En daar heb ik niet zo'n overduidelijk link voor nodig als de tumor van Katrien. Mijn grondvesten, die met pijn en moeite enige ruggegraat begonnen te tonen, zijn weer stevig door elkaar gerammeld. Dromen waar geen touw aan vast te knopen is en afgelopen nacht op het randje van hallucineren balanceerden. Zenuwachtig. En een stokkende adem.
Oké, er waren tijden, dat er minder voor nodig was. Met de afvalrace, die me zoals ieder mens sowieso te wachten staat, mag ik wel verder afharden. Hoelang heb ik nog voordat de volgende begrafenis de belangrijkste reden is om weer een keertje naar Utrecht te reizen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten