Herhaling

  Een maf vrolijke sfeer in De Zaak in aanloop naar, tijdens en na de trouwerij. Natuurlijk goed dat er geen bedrukte sfeer hing. Maar iedereen was zich wel degelijk bewust van de dubbelheid van het feest, noemde het luguber, onbegrijpelijk of oneerlijk. De dood is in aanloop naar een feitelijk overlijden nog nooit zo dichtbij geweest. Zelfs niet bij mijn vader, hoewel ook daar op een gegeven moment, ondanks alle oncologische mooi weer berichten, duidelijk was dat het einde eraan zat te komen. Daar had ik meer vrede mee dan nu. Nu is er iets van woede, geketende woede omdat een richting ontbreekt. Hoe moet dat nu bij Frank maar ook zijn vriendin, sorry vrouw zijn? Begin vijftig is niet een leeftijd, waarop je vrede kunt hebben met het einde van je leven.

 Twintig jaar bij elkaar. Een beetje als ik en Yoland. Gerda was met Peter de steunpilaren, die me door de eerste dagen na het plotse overlijden van Yoland gesleept hebben. Zij heeft zich misschien in de periode rondom de begrafenis afgevraagd hoe het is om zo jong, begin 50 te overlijden cq je partner te verliezen, maar nooit bedacht, dat ze 10 jaar later in dezelfde situatie zou verkeren. Frappante parallellen met als enige verschil, dat ze Frank's overlijden bewust zal gaan meemaken en mij Yoland's dood overkomen is.