Ja, Utrecht is niet ineens uit het beeld verdwenen. Je bent met meer dingen bezig of wordt er door bezig gehouden, dan waar je concreet je tijd aan besteed. Waar je na een bruiloft normaal je hoofd breekt over waar je de wittebroodsweken wilt stukslaan zijn F&G deze week verder gegaan met de onderzoeken op oncologie. Wel of niet aan de vertragende medicijnen. Een vrg die eigenlijk al beantwoord was. Het ging enkel nog om verdraagzaamheid van de medicijnen en of de medicijnen effect hebben. Beide zaken kosten tijd. Iets waar de betrokkene niet meer in grossiert, zo is hem uitdrukkelijk te kennen gegeven.
Toen ik op de bodem van mijn verwerkingsput zat na het plotselinge overlijden van Yoland is de belangrijkste reden om niet aan de anti-depressiva te gaan, het feit geweest, dat het 6-12 weken kon duren, voordat je met enige zekerheid iets kon zeggen over de werking. Depressief of niet buiten beschouwing gelaten, want daar waren we het niet over eens. Het zou mijn leven stabiliseren ... Een leven dat met de dag, en soms met het uur een compleet andere wending kon nemen. Wat meer stabiliteit leek me wel wat, maar dan wel effect binnen een paar dagen obv duidelijk herkenbare criteria. Dat zat er niet in. Sterker nog. Ik zag al aankomen, dat na die gewenningsperiode bij ontbreken van het gewenste effect alsnog gemaand zou worden om door te gaan. Want zonder zou het vast allemaal erger zijn geweest ..... Amehoela.
Nee, dus. Daarbij had ik in principe alle tijd tot mijn beschikking. Nu is de deadline op max. 12 mndn gesteld. En als je dan 4 mndn moeten wachten om te zien of de vertragende middelen enig effect hebben. En wat zou het effect kunnen zijn? Ik ben hier erg cynisch in, maar volgens mij wordt hier die boel belazerd. Inspelen op de menselijk hoop, op iedere week meer die winst zou zijn, terwijl de hardheid van het gegeven vooruitzicht nieteens duidelijk is. Waarom vechten tegen een voldongen feit? Is het niet beter je er bij neer te leggen? Zou ik het kunnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten