Voorlopig kan ik geen hout meer zien en dan heb ik van de tweede partij geen stuk hout gehakt. Het stapelen vandaag was meer dan genoeg. Van net na achten vanochtend tot bij zessen in de namiddag. En meer dan stapelen heb ik niet gedaan. De vrouw, die het gehakt heeft, heeft het hout van de straat naar de schuur gereden met de kruiwagen. Ik heb ze niet geteld, maar het zijn een hoop vrachtjes geweest. Met de nodige pauzes, dat wel. Itt mij willen mensen altijd koffie drinken, sigaretten roken en ook eten onder werktijd. En deze dame had dan nog de baby die rustig gehouden, verschoond en gevoed moest worden.
De stapel staat als een huis. Dat is in Frankrijk wel eens anders geweest. Maar die leerschool heeft goede vaardigheden opgeleverd. Het verwisselen van de taken heb ik wel een paar keren geprobeerd, blijft een vreemde toestand dat een vrouw het zware werk doet, maar dat kwam het stapelen niet ten goede. Mijn rug blij toe.
Ondertussen is deze week (nog) niks van de tuin terecht gekomen en dat was vanwege de weersvoorspelling wel de bedoeling. Gelukkig hebben we morgen nog. Zoals altijd weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten