Het is niet zo moeilijk om een paar oorzaken aan te wijzen, maar daar schiet ik weinig mee op, want niet structureel. Wat telt is, dat de dag in de loop van de middag op de inmiddels bijna vertrouwde wijze vastliep, leegliep dan wel ongewenste of in elk geval niet bedachte richtingen opging. In het honderd dus. Na zessen was de motivatie om alsnog een begin te maken -terecht- nul komma nihil.
Ondanks alles inmiddels rustiger dan het in de loop van de middag aanvoelde. Een wat vreemde melancholisch-sentimentele rust of beter berusting. Alsof iets is vast komen te staan, wat ik al tijden vreesde. Zou niet weten wat, maar zoiets als "Niet leuk, maar goed dat het duidelijk is."
Kan me niet voorstellen, dat ik me nu al heb neergelegd bij wat ik gisteravond heb bedacht. Ook niet als dat onbewust zou zijn gebeurd. Aan sprookjes doen we allang niet meer. Ga me er ook niet verder in verdiepen. Ik laat het bij de constatering. Straks het bed verschonen en vroeg onder de wol, sorry het katoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten