Bed verschoond. Bad bezet. Wachten. Da's wennen. Jaren geen last van gehad. Idem het delen van de plee. Met 9 plee's in huis was dat in mijn eentje nooit een probleem. En als de weg naar de pot me te ver was, waterde ik gewoon buiten om de hoek. Buren moesten goede ogen hebben en in bochten om bomen heen kijken om daar aanstoot aan te kunnen nemen. Nu heb ik mijn binnenplaats. Maar dat is niet uitnodigend. Tijd dat die tweede plee het bouwvakkersbezit ontstijgt.
Maar nu geen relaas over sanitaire perikelen. Het doet me deugd, dat er weer iets van discipline ten tonele is verschenen. En dat inmiddels al meerdere dagen. En nu ook weer met het bed. Ergens is er minder weerstand tegen de dingen, die uiteindelijk gewoon moeten, omdat ik ze wil, maar geen zin heb om er werk van te maken. Misschien gaat het nog eens iets worden met mij en mijn nieuwe leven.
Ik zal de dag van morgen niet belasten met voornemens. De mogelijkheden zijn nog steeds legio en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. We laten het van het moment en de onvoorspelbare omstandigheden afhangen. De tuin kan. Iets met hout stapelen zou niet verkeerd zijn. Dan die vloer nog. En ook de afwerking van het laatste dakje kan wat sturing gebruiken. En misschien doe ik wel helemaal niets van dat alles en verzin iets anders. Morgen, morgen is weer een andere dag, of ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten