Nou mooi niet dus, die mooie dag. Niet qua freewheelen en zo. Opruimen! Wederom. En nog verplicht ook. Morgen wil men (eindelijk) beginnen met de aanleg van de vloerverwarming in de tuinkamer. Hopeloos moment. Maar uitstel is nog onaantrekkelijker. Twee werkploegen op dit kleine stukje aarde. Ik weet nou al, dat ik me het liefst in het niets oplos morgen. Maar voordat ik daartoe kan overgaan, moest eerst de ruimte leeg.
Een maand of 2-3 geleden was ie het ff. Sindsdien is de plek langzaam maar zeker weer, ja weer (!) dichtgegroeid. Een middag heeft het gekost. Viel me niks tegen. Nu staat er nog een wasmachine. Die mogen de verwarmingsinstallateurs morgen naar de schuur dragen. Bijkomend probleempje is het wegvallen van de plee. En dat met een man of acht en de houthakmevrouw. En nee, de plee in de badkamer blijft mijn/onze plee en verwordt niet tot bouwvakkersplee. Maar zien, dat iets met een van de buren is te regelen.
Twee dagen opruimen is echt teveel van het goede. Dat slaat meer dood dan het stimuleert. Ook niet het type voorspel dat de navolgende golf van drukte door derden draagbaar(der) weet te maken. Integendeel zou ik willen stellen. Morgen gaat hopelijk weinig mis of overvalt me weinig ongewensts. De daarvoor noodzakelijk systeemrek is vandaag aan het opruimen verloren gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten