Vandaag gaat ie het niet worden. Ik voel het zogezegd aan mijn water. Zogezegd, want ik voel het zo ongeveer overal in en aan mijn lijf, maar mijn blaas mekkert niet meer dan normaal. Na een dag als gisteren mag wel een stapje terug. Niet tot op mijn lauweren, maar wel met enig relativerend afstand zonder dat het gewenste 'íets voor iedere dag' in de verdrukking komt. Gisteren gezien dat er een hoop bonen hangen. Die kunnen geplukt. Ook aardappelen zitten nog in de grond en ik kan opzoek naar de prei tussen het onkruid. Hetzelfde geldt voor de selderieknol. De paprika is geen succes. Volgens mij net als de tomaten een kwestie van zelf gedroogd zaad van onbestemde herkomst.
En de tuin is natuurlijk slechts één van de vele bezigheden, waar ik me vandaag mee van de straat kan houden. Er is meer. Poetsen, mag ook wel weer. Gebed zonder end. Er is voldoende. Er is keuze. Rijkelijk. Ik ga het zien. Ik ga het me laten overkomen. Misschien gaat ie het dan qua werk niet worden, maar het wordt een mooie dag. Met of zonder voorspellende kracht van mijn water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten