'Afmaken' is nooit mijn sterkste kant geweest. Als ik ergens het credo heiligde, dat 'onderweg zijn belangrijker is dan arriveren' dan is het wel bij mijn woonomgeving(en) geweest. Afmaken zat in de taboe-sfeer. Afmaken betekende aan iets nieuws beginnen en dat heeft eigenlijk nooit mijn voorkeur gehad op mijn laatste move na. Ik ben nooit uit eigener beweging bezig geweest met wat 'erna' zou gebeuren. Ik was bezig en dat beviel me meestal wel.
Misschien is het een goed idee, hier niet in hetzelfde mechanisme te blijven hangen, maar nu voor de afwisseling eens de boel afmaken en van het resultaat genieten, voordat het straks onafgemaakt achterblijft. Zul je zien, dat ik in dat laatste geval nog de neiging heb om te willen bepalen, wat op elke manier afgemaakt moet worden. Wie zegt hier 'over het graf heen regeren'?
Afmaken dus. Wordt dit het zetje wat ik nodig had? Eigenlijk stom, want dat het van hier enkel nog naar het kerkhof zou gaan, stond van begin af aan vast. Blijkbaar toch niet zo onontkenbaar als het in feite wel is. Onderschat nooit 's mens' capaciteit om het bestaan van voldongen feiten te ontkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten