Sentimenteel, emotioneel, moe, uitgekakt, het zat, zwaar hoofd .... langzaam afglijdende stemming. En nog niet meer dan een beetje genipt. Is een week op de top, bovenkant van de golven teveel gevraagd?
Naar bed, kaas, brood, rode wijn en de Pc cq laptop. Had ik de stap naar een nieuw leven niet moeten maken? Had ik uit moeten laten klinken, wat aan zijn eind was gekomen?
Sentimenteel dus, en erger. Melancholisch, overhellend naar, ja naar wat? Ik zou het 'zwart kijken' noemen of een 'zwarte kijk'. Het is het niet, dat geef ik toe. Iets beters schiet me ff niet te binnen. Ga je zoeken, kom je bij een 'vitale depressie' terecht. Zoiets als een opgevoerde Fiat500 een kleine Ferrari noemen. Slaat dus nergens op. Leven is een rare bezigheid, laten we het daar op houden, vooral als je de instincten overstijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten