Weekend. Geen werklui. Honden rustig. Heerlijk langzaam wakker worden. Mooi niet dus. Half acht telefoon. Het ding staat gelukkig niet naast het bed en wakker was ik ook al, maar het is niet het geluid, dat ik op de nuchtere maag horen wil. Moeders vervloekt en bijna met sadistisch genoegen ook bij de tweede poging het ding helemaal laten uitrinkelen. Best lang trouwens.
Echter niet de moeder maar Mariana moet zichzelf bij de oren pakken. Een onduidelijke afspraak met iemand, die dan wel aan de slag gaat/wil gaan maar niet het gewenste materiaal tot haar beschikking heeft. Gaat ff duren voordat men snapt, dat mijn dagen niet zo synchroon met het dorpse ritme lopen. Dat is zelfs Mariana niet gelukt om duidelijk te maken en die vertoeft hier al iets langer dan ik èn ligt nog liever nog langer in bed. Maar maakt dan helaas de verkeerde afspraken.
D'ruit dus. Katrien wilde wel weer lopen. Dat euvel is dus verholpen. Heb dat zelf trouwens ook eens gehad. Kon met de beste wil van de wereld niet op de normale manier uit bed komen. Staan zat er niet in en zelfs op handen en voeten was het een bizarre ervaring. Schijnt ook te werken door in het ene oor iets kouds en in het ander iets warms te stoppen. Een van de wondertjes van de evolutie, zo'n middenoor met evenwichtsfunctie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten