Nu er een beetje eufemistisch gesproken weer stoom op de ketel komt, gaat het natuurlijk niet snel genoeg. Gisteren graag alles aan de kant, morgen de inrichting afgerond en overmorgen de tuin. Leuk bedacht. Een klein beetje erg onrealistisch èn als voornaamste kanttekening: Wat dan?
Dag vier. Rommelig bezig geweest, maar bezig geweest en het nodige gedaan incl. een uurtje relaxen omdat de werklui me aan het eind van de middag gewoon teveel werden. De lui kunnen er niks aandoen. En het is goed dat het werk gebeurd. Maar ik ben die permanente aanwezigheid van 5-6 man meer dan zat. Tijd dat het afgelopen is. Het eind is in zicht. Verfwerk is begonnen, in zoverre dat dat iets zeg. Het is wachten op de stenen voor de gedeeltelijke bestrating van de binnenplaats. Iets van 24 pallets. Moet een imposant gezicht zijn. Zien hoeveel er overblijft. Ik ben meestal al ruim in het inschatten, maar de aannemer overtreft me. Er staat ook nog steeds een pallet dakpannen en die gaan we zeker niet meer in z'n geheel gebruiken.
Einde dus. Rust. Werkruimte en werkritme naar eigen inzicht en uitvoering met alle valkuilen vandien. Geen noodzaak meer om voor achten rond te lopen. Geen rommel van slordige werkers. Geen lege sigarettenpakjes overal. Net als filters, spijkers, schroeven en rondslingerend gereedschap. Aangekoekte koffie koppen, smerige plee en vul verder zelf maar in. Het duurt allemaal veel te lang. Gaat te langzaam. Neemt teveel tijd in beslag. Kost meer energie dan me inmiddels lief is. Er is zoveel onnutte tijd verloren gegaan. De irritaties beginnen het resultaat te overschaduwen. In april begonnen ...5 mndn. En wat er staat is casco met een buitenkant, die nog afgewerkt wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten