Waren het de oesters, dan blijft het mij bespaart. Of waren het de slakken? Dan staat me nog wat te wachten. Misschien ook een beetje teveel weekdieren in één maaltijd. Maar met achterafgelul schiet je weinig op. Een lichaam dat van iets af wil, wat het niet verdraagt, is al geen pretje. Maar dat, op het moment dat je aan een reis moet beginnen, is dubbel vervelend. Bed, hotel, taxi, wachtrij voor de Thalys ... in Brussel-Zuid verscheen het vertrouwde een lachje pas weer op het gezicht van Mariana. Lullig afsluiting van een enthousiast beleefde week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten