Nog een koffie, voor de nieuwe maatstaven een dubbele Latte macchiato, en dan met de keuken aan de slag waar gisteren weinig van terecht is gekomen. Rommel ruimen. Ik ben beter in het maken dan in het verwijderen ervan. Zolang als het gebruik van de keuken cq het koken geen vast onderdeel van de dagelijkse routine is, zal het aanmodderen blijven. Eén van de vele redenen om iets 'normaler' door het leven te gaan stappen, dan dat hier tot op heden het geval is geweest.
Het slapen en badderen wil inmiddels qua eigen plek gebonden routines aardig lukken. Nu het koken resp. genieten van de maaltijden nog, de meer of minder vrijblijvende bezigheden in en om het huis en tenslotte de besteding van de vrijetijd, die ondanks alle vrijheden, zijn betekenis niet heeft verloren. Het opstarten van een volledig nieuw leven heeft meer om het lijf, dan vooraf bedacht. Net zo als het afsluiten van opgestartte dromen trouwens. Deels ongewild, deels gedwongen, deels nagestreeft.
Uiteindelijk is het leven als God in Frankrijk op een onbewoond bounty eiland ergens in de buurt van de evenaar alleen mogelijk dank een flinke ploeg onopvallend aanwezig personeel .... Of zou dat ook zoveel onverwachte aanpassingenproblemen opleveren??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten