Onrustige nacht. Katrien weer ergens door van slag. Hoelang duurde het ook weer (1 à 2 weken?) voordat de evenwichtsverstoringsverschijnselen, mooi scrabble-woord, zijn verdwenen? Mag hopen dat het werkelijk verdwijnt, wat het ook wezen mag, en geen gewoonte wordt 's nachts ieder uur opnieuw aan te slaan. Het zal vast vervelend zijn voor Katrien, maar in deze denk ik toch in eerste instantie aan mezelf.
Enigszins duf dus, maar dat is op maandagochtend eerder van voordeel dan een belemmering. De week hoeft niet ineens ten volle binnen te komen. De houthakkende dame net na achten, en misschien stond ze er al langer, is genoeg voor vandaag. Laat de mist maar eerst ff optrekken, zowel buiten als in mijn bovenkamer alvorens we de dag gaan beginnen.
De schuur moet aan de kant, zodat de vrouw het gehakte hout direct op z'n plek kan leggen. Plek die er nu simpelweg niet is. En niet alleen plek maken, maar ook alles weer een keertje door je handen laten gaan en daardoor straks weten wat waar ligt. De aanwezige, enigszins discutabele orde is de afgelopen mndn overhoop gehaald door weghalende en terugdroppende bouwvakkers. Aan den slag zo gezegd. Maar eerst die twee koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten