Pfffff, dat kostte enige zelfbeheersing. Gelukkig kun je schrijven en verschijnen loskoppelen. Nodig ook. Weer zo'n makelaaractie waar ik dan blijkbaar blij mee moet zijn, maar het niet ben. Twaalf uur een lunchafspraak en om elf uur een telefoontje of mevrouw met kijkers langs kan komen ....
Ik merk, dat ik inmiddels feitelijk een beetje murw ben geslagen door het hele gedoe. Bijna zoiets van "Maakt niet uit, laat maar komen.". Is niet zo, maar toch. Net terug. Mijn planning op gemaakte afspraken afgestemd en dan fietst d'r weer zoiets tussendoor. En dat op het meest ongelegen moment. Maar soit. Mijn beste kant naar voren gewrongen en in de benen gegaan. Je lat zakt door de jaren heen, maar desondanks moest toch nog wel wat gebeuren.
Dan zie je zo'n meneer uit de auto stappen. Een boom van een vent, oogt ouder dan hij waarschijnlijk is (een beetje te intens geleefd?) en moeilijk ter been ..... Wat moet zo iemand hier??? Beleefd handjes geschud, in de auto gestapt en weggereden. Vier minuten. Ging net, al had een douche geen kwaad gekund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten