Dat was het grootste deel van de dag dan weer .... Pffffffft, weg. Een hoop geklungel met wielen, remmen, banden en rare krassende geluiden en gerammel in het stuur. Verloren balans, dat was één en het makkelijkste deel. Eenvoudig te controleren bij afwezigheid van de gendarmerie of soortgelijk overbodig volk. 90 ... 110 ... 120 ... 130 ... 140 ... 150 ..... Soit, ik geloof het wel, zeker op een provinciale weg. Maar nu de rest.
Inbeelding? Blokkerende remschijven? Slechte lagers? Iets met de schokdempers? Schijnbaar iets met de banden. Nog goed maar afgesleten tot op de stugger wordende rubberlagen. Je kunt me alles wijsmaken. Een beetje beunhaas zou me een berg nieuwe onderdelen in mijn maag gesplitst hebben. Mijn garagehouder gelukkig niet, alhoewel die goeie man zichzelf en zijn business natuurlijk ook niet uit het oog verliest.
Mochten het nog steeds de eerste banden zijn (hij kijkt het na in z'n systeem) dan mag ik niet klagen. Ruim 100K met twee winters op winterbanden. Nog niet eens slecht maar stug. Blijkbaar levert dat een hoop extra geluid op. Daar ben je dan een dag mee bezig. Uitleggen, wachten, uitproberen, weer uitleggen, testen, discuteren, weer testen en tenslotte accepteren. Altijd weer dat accepteren. Gauw de winterbanden en daarna zien we dan wel weer. O ja, hij had zo zijn twijfels bij de conditie van het typische Citroën-eigen veersysteem. Ik rij met één van de laatste versies rond, voordat ze net als ieder ander merk gewoon voor veren hebben gekozen. Je ziet, hij vergeet zichzelf niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten