Niet echt zin om mensen te zien. Niet meer dan als voorbijgangers, terrasdecoratie, stadsvulling. Iedereen klept de hele tijd wel met iemand. Of live of per telefoon, fietsend, lopend of in de auto achter het stuur. Ik kan een dergelijke behoefte niet volgen. 'Tuurlijk iemand zien en spreken kan heel leuk zijn. Alleen zijn is meestal leuker. Of niet zozeer alleen, maar zonder het geklets.
Gisteravond, bijvoorbeeld. In een restaurant naast een tafel van vier. Drie vrouwen en een man. Leeftijd iets ouder dan ik. Hij het type kletsmajoor die altijd en overal dingen meemaakt en daar niet over kan zwijgen. Twee van de drie vrouwen, type vrouwenbeweging, overheidscircuit, cursuswereld, masterclasses, hoogste woord en net iets te schelle stem. Derde vrouw, zwijgzaam, veel afwezig knikken, af en toe een opmerking om de andere ego's te strelen en ondertussen bezig met haar koffie. Zo'n vrouw lijdt.
Wij zouden een geslaagde avond hebben gehad als we samen stilzwijgend van de goede keuken hadden kunnen genieten, af en toe een terzake doende opmerking hadden gemaakt of elkander van een voorbijfietsende gedachte op de hoogte hadden gesteld. Ja, overdaad schaadt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten